Με το κύριο Πόε είμαστε παλιοί γνώριμοι.

Του οφείλω τα πρώτα μου ξενύχτια, τα πρώτα μου καρδιοχτύπια και τους πρώτους μου εφιάλτες... ασφαλώς από τον φόβο, καθώς τον γνώρισα σε πολύ μικρή ηλικία, αδυνατώντας να έχω ξεκάθαρη άποψη για τα εύθραυστα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας και αγνοώντας το είδος και το εύρος της θεματικής του.

Δεν το μετάνιωσα ποτέ.

Έκτοτε φροντίζω, τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο, να ανοίγω κάποιο βιβλίο του και να παίρνω μια "τζούρα" μεταφυσικού τρόμου κι αλλόκοτης οπτικής της πραγματικότητας...

Αλλόκοτες ιστορίες, λοιπόν...

Στα ψυχιατρεία οι λογικοί μπερδεύονται με τους τρελούς, χωρίς να μπορείς να ξεκαθαρισεις τελικά ποιος νοσεί και ποιος είναι ο υγιής...

Η νεκρή Λυγεία βρίσκει τρόπο να επιστρέψει στον σύζυγό της, αλλά τι είναι αυτό που εκείνος περίμενε και τι αυτό που τελικά επιστρέφει;

Ένα παράξενο μάτι ξυπνά δολοφονικά ένστικτα, και μένεις ν' αναρωτιέσαι τι βαθύτερο συμβολίζει αυτό και μήπως όλοι κρύβουμε ένα ανάλογο μάτι μέσα μας...

Ένας ζωντανός νεκρός σχεδιάζει την έξοδό του από τον τάφο του. Άλλωστε, και ποιος δεν έχει φαντασιωθεί κάτι ανάλογο;

Αυτά και πολλά ακόμη παράξενα και μακάβρια συμβαίνουν σε τούτη τη μικρή συλλογή διηγημάτων του Ε. Α.Πόε, του "καταραμένου" ποιητή.

Το "κοράκι", το κλασικό και γνωστότερο ποίημα του, κυκλοφόρησε το 1845, τέσσερα χρόνια πριν τον θάνατό του. Τον καθιέρωσε εν μια νυκτί ως συγγραφέα, χωρίς όμως να του προσφέρει τίποτε περισσότερο πάνω στο οικτρό βιοτικό του επίπεδο.

Δύο χρόνια αργότερα (1947), πεθαίνει η γυναίκα του. Την ακολούθησε κι αυτός (αλκοολικός κι οπιομανής), σε ανάλογο χρονικό διάστημα. Τάφηκε δίπλα στον τάφο της, συνεχίζοντας ν' αναζητά το όραμά της, αναζήτηση που μπορούμε να την εισπράξουμε σε κάθε περιγραφή τραγικής απώλειας κι επαναφοράς, μέσα στο έργο του.

Ο Πόε θεωρείται πατέρας της λογοτεχνίας του μυστηρίου και όχι άδικα.

Οι "Αλλόκοτες Ιστορίες" του θα ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό λάτρη του είδους, θα τον ξαφνιάσουν, θα τον αιφνιδιάσουν κυριολεκτικά, θα του γεμίσουν τα μάτια με εικόνες - φασματικές και υποβλητικές εικόνες, υπαρκτές και φανταστικές ταυτόχρονα - θα του προκαλέσουν ερωτηματικά που θα τον ακολουθούν για μια ολόκληρη ζωή. Γιατί είναι αυτό ακριβώς που δηλώνει ο τίτλος: ΑΛΛΟΚΟΤΕΣ...


Tips...Ήταν μόλις σαράντα ετών όταν πέθανε. Γεγονός που σε κάνει ν' αναρωτιέσαι τι άλλο θα μπορούσε να μας δώσει αν ζούσε μερικά χρόνια ακόμη ή αν θα το έκανε με τον ίδιο σκοτεινό κι επιβλητικό τρόπο. Άλλωστε, ποτέ δεν κατάφερε να απομακρυνθεί από κοντά μας. Ο τάφος του αποτελεί ακόμη και σήμερα σημείο προσέλευσης και απότισης φόρου τιμής από εκατοντάδες θαυμαστές του καθημερινά, καθώς και πηγή τροφοδοσίας του μυστηρίου και της τραγικότητας που τον περιέβαλλε.